Bronisława Gomoła – kobieta, która żadnej pracy się nie bała

Urodziła się  17 listopada 1910 r. w Wójtowej Wsi. Interesowało ją wszystko co polskie – należała m.in. do Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech i Towarzystwa Śpiewu „Lutnia” w Opolu.

W roku 1934 poślubiła Józefa Gomołę – dyrygenta i znanego bojownika o polskość na ziemi strzeleckiej. Pracowała wówczas w gospodzie polskiej swego szwagra. Jana Wawrzynka (Strzelce Opolskie), którą odwiedzali chłopi z całego powiatu. Tutaj mogli swobodnie mówić po polsku, a kiedy nie było właściciela – szukali porady u Bronisławy.

Zamążpójście nie przeszkodziło Bronisławie w kontynuacji pracy społecznej. Nadal uczestniczyła w zebraniach Związku Polskiej Młodzieży Katolickiej w Strzelcach Opolskich, który wystawiał różne sztuki dla mieszkańców Strzelec i okolicznych miejscowości. W skeczu o niemieckim biurze podróży „Reisebüro”, do którego zgłaszały się osoby po paszport, aby móc udać się na pielgrzymkę, zagrała rolę matki-Polki domagającej się praw przysługujących Polakom mieszkającym w Niemczech. Wystąpiła wówczas w śląskim stroju ludowym, zdobywając przychylność publiczności.

Bronisława, tak jak wiele innych kobiet w tym czasie, wspierała męża w pracy. Kiedy ten w 1938 r. objął placówkę Związku Polaków w Niemczech w Dobrodzieniu, tam też przeprowadziła się cała rodzina. Dnia 24 sierpnia 1939 r. bojówki hitlerowskie otoczyły dom Gomołów – Bronisławie z dziećmi udało się uciec do Wójtowej Wsi. Dnia 21 września 1939 r. aresztowano Józefa Gomołę, a Bronisława przeniosła się z dziećmi w rodzinne strony męża, gdzie prowadziła sklep spożywczy i rzeźniczy teścia. Pomimo gróźb pomagała jeńcom wojennym, dezerterom i ukrywającym się Polakom.

Na początku 1942 r. do Grodziska przyjechało gestapo. Skonfiskowało cały majątek i kazało spakować się do wyjazdu. Rodzina Gomołów opuściła dom w zimową zawieję. Bronisława trafiła z dziećmi do majątku Heidehaus w powiecie niemodlińskim, gdzie pracowała przy wyrębie drzew. Przez pięć tygodni spała z dziećmi w jednym łóżku i zarabiała grosze, za które musiała wyżywić rodzinę. W marcu dostała pozwolenie na wyjazd z dziećmi do Rozmierki, gdzie zamieszkała u krewnych. Tutaj ich sytuacja szybko się poprawiła. W okolicy nie było rzeźników i to właśnie Bronisława chodziła nawet sześć razy w tygodniu bić świnie – rzeźnictwa nauczyła się od teścia.

Kilka miesięcy później gestapo zabrało Bronisławę i wywieziono ją do Ravensbrück, nie zwracając uwagi na płaczące dzieci, które błagały „mamo, nie opuszczaj nas”. Po jakimś czasie przewieziono ją do Bytomia, zaznaczając w papierach „mocno obciążona politycznie, kandydatka na śmierć”, ale ostatecznie i tak wróciła do Ravensbrück. Tutaj, 3 lutego 1945 r., spotkała swoją siostrę Zofię. Podczas ewakuacji obozu udało im się uciec. Kiedy Bronisława dotarła do Opola trapiło ją tylko jedno pytanie: „Gdzie moje dzieci?”

W domu rodzinnym w Wójtowej Wsi siostry nie zastały braci i siostry Anny, która udała się z chorym synem Bronisławy, Jankiem, do szpitala w Nysie, gdzie trafiła na ewakuację.  W sierpniu 1945 r. do domu powrócił mąż Bronisławy. Wraz z dziećmi wrócili do Strzelec Opolskich.

Na początku grudnia 1945 r. Józef Gomoła został wójtem Jemielnicy, więc przeprowadził się tam z rodziną. Bronisława wspierała męża i pomagała mu w pracy. Pięć lat później Gomołowie przenieśli się do Grodziska. Tutaj Bronisława czynnie działała w szkolnym Komitecie Rodzicielskim i w Straży Pożarnej. Ponadto była radną Powiatowej Rady Narodowej w Strzelcach Opolskich i aktywnym członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Kole Kadłub. Pracowała także w Komitecie Jedności Narodowej.

Zmarła 23 czerwca 1979 r. w Opolu.

o