Wystawa opowiada o historii miejscowości, prezentuje funkcjonujące w niej instytucje (szkoła i przedszkole) oraz przedsiębiorstwa (cementownia, port, zakłady tekstylne), a także ludzi związanych z tym miejscem (ks. prałat Wolfgang Globisch).
Janina Omańkowska założyła Związek Górnośląskich Towarzystw Kobiecych (przemianowany później na Związek Towarzystw Polek na Górnym Śląsku) i została przewodniczącą jego Zarządu Głównego.
Kiedy w sierpniu 1919 r. wybuchło I powstanie śląskie Agnieszka Grabara została łącznikiem i była odpowiedzialna za spis walczących w miejscowości Karb (obecnie dzielnica Bytomia).
Józefa Liberkowa, nazywana „Polską Królową z Olesna”, za swą działalność została uhonorowana specjalnym dyplomem podpisanym przez Wojciecha Korfantego.
Bronisława, tak jak wiele innych kobiet w tym czasie, wspierała męża w pracy. A kiedy ten w 1938 r. objął placówkę Związku Polaków w Niemczech w Dobrodzieniu, cała rodzina przeprowadziła się tam.
Aktywizacja kobiet spotkała się z ostrym sprzeciwem władz niemieckich, a Matylda musiała się ukrywać. Osiem razy opuszczała teren swojej działalności, zaś jej mąż-aptekarz trzykrotnie zmuszony został do ucieczki i zaprzestania działalności zawodowej.
Zofia Poliwoda była mocno zaangażowana w prace społeczne: była jedną z najmłodszych działaczek Związku Harcerstwa Polskiego w Niemczech, prowadziła sekretariat Związku Polskiej Młodzieży Katolickiej na Śląsku Opolskim, rozpowszechniała polską prasę, jak np. „Nowiny Codzienne” i „Katolika”, śpiewała w chórach „Lutnia” i „Halka”. Ponadto znalazła jeszcze czas na działalność w Teatrzyku Alojzego Smolki.
Janina należała do Związku Polaków w Niemczech. W roku 1932 zaprojektowała znak związku – Rodło. Trzema kreskami narysowała bieg Wisły, a dodatkową malutką kreseczką zaznaczyła dawną stolicę państwa polskiego – Kraków.
„Słaba niewiasta, stanąwszy na posterunku, który mężom nie łatwo byłoby wypełnić, spełniła swoje zadanie tak, jakby tego i najtęższy rozum i wola mężczyzny lepiej wypełnić nie potrafiła”.
Anna jako młoda dziewczyna śpiewała w polskich chórach („Lutnia” i „Halka”), działała w Związku Stowarzyszeń Młodzieży Polsko-Katolickiej (od 1929 r. Związek Polsko-Katolickiej Młodzieży na Śląsku Opolskim), była harcerką i należała do polskiej kongregacji mariańskiej, prowadzonej przez siostry franciszkanki w szczepanowickim klasztorze.
Franciszka Wawrzynek została po aresztowaniu męża bez środków do życia. Przeniosła się wówczas do rodziny w Wójtowej Wsi, gdzie wraz z dziećmi spała w malutkim pokoju. Ciężko pracowała na utrzymanie rodziny – szyła i pracowała u miejscowych rolników.
Utworzenie województwa opolskiego oraz powołanie w 1952 roku archiwów centralnych, wojewódzkich i archiwów powiatowych stało się podstawą do utworzenia w 1953 roku Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Opolu.
Początki działalności archiwów na Śląsku Opolskim były bardzo trudne ze względu na brak wykwalifikowanej kadry. Podstawowe zadania wykonywali zazwyczaj pracownicy z wykształceniem historycznym, którzy nie posiadali specjalności archiwalnej. Doświadczenie w pracy archiwalnej miał pierwszy dyrektor, Stefan Oswald Popiołek oraz archiwistka Helena Lasończyk, oboje wcześniej zatrudnieni w Archiwum Państwowym we Wrocławiu.
Gromadzenie materiałów archiwalnych jest jednym z kluczowych zadań archiwum, które realizujemy na bieżąco. Obecnie zasób naszego Archiwum liczy blisko 10 km materiałów archiwalnych. Akt przybywa każdego roku, wraz z ustawowymi przejęciami oraz przekazywaniem przez osoby prywatne pamiątek rodzinnych.
Opracowanie materiałów archiwalnych stanowi jedno z priorytetowych zadań archiwów państwowych. Polega na porządkowaniu materiałów archiwalnych, formowaniu jednostek, ich opisaniu i systematyzacji wewnątrz zespołu archiwalnego.
Udostępniany zasób stanowią m.in. dokumenty zachowane w aktach miast, księgi metrykalne i księgi gruntowe, edykty władców pruskich, archiwalia przedwojennych instytucji niemieckich, powojenne dokumentacje administracji polskiej oraz spuścizny i zbiory przekazane przez darczyńców.
Konserwacja materiałów archiwalnych jest jednym z najważniejszych elementów procesu zabezpieczania dziedzictwa narodowego przechowywanego w archiwach państwowych.
Utworzenie województwa opolskiego oraz powołanie w 1952 roku archiwów centralnych, wojewódzkich i archiwów powiatowych stało się podstawą do utworzenia w 1953 roku Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Opolu.
Wystawa to historia pozytywnej rebelii, która zjednoczyła mieszkańców Opolszczyzny. Społeczne zaangażowanie Opolan dało niesamowitą siłę. Jej rezultatem było utworzenie Komitetu Obrony Opolszczyzny, włączenie się samorządowców, harcerzy, strażaków ochotniczych straży pożarnych czy mniejszości niemieckiej.
Położenie i historia, parafia, majątek rodziny von Donat, szkoła, straż pożarna, Towarzystwo Przyjaciół Chmielowic, przemysł i rolnictwo oraz znani mieszkańcy tej dzielnicy są bohaterami naszej wystawy "Chmielowice. Wspólna pamięć - nasze Archiwum".
Wystawa przybliża historię miejscowości od końca XIII w. do czasu przyłączenia jej do Opola w 1954 r. Pokazuje kościół i parafię, cmentarze, szkoły, straż pożarną i ciekawe miejsca.
Historia i położenie miejscowości, klasztor i DPS, parafia, elektrownia i izba porodowa, zabytki architektury i szkoła, mniejszość polska, miejsca pracy i wypoczynku, znane osoby, przyłączenie do Opola - to wszystko znajduje się na planszach wystawowych.
Pierwsza wystawa z cyklu wystaw plenerowych poświęcony dzielnicom Opola poświęcona została Groszowicom o których najstarsza wzmianka w dokumentach pochodzi z 1236 r.
Zapraszamy do obejrzenia kolejnej wystawy z cyklu prezentującego dzielnice Opola, tym razem Grudzice: ich położenie geograficzne, miejscowy kościół, nadleśnictwo, historia mniejszości polskiej, straż pożarna, ciekawe miejsca i ludzi, m.in. Jerzy Szczakiel - żużlowy mistrza świata.
Reprezentanci szlachty śląskiej przez kilka wieków, podobnie jak ich polscy i europejscy rówieśnicy, podejmowali podróże edukacyjne. Jednym z celów owych peregrynacji młodzieńców z naszego regionu był uniwersytet w Padwie. Zapraszamy do wyruszenia z nami w podróż w przestrzeni i czasie.
Kto kreował historię Nysy? Archiwista, poeta, czy krytyk literacki? Z okazji 800-lecia Nysy pragniemy Państwu zaprezentować sylwetki znanych mieszkanców Nysy, o których informacje można znaleźć w naszym zasobie. Są to m.in. Grete Hoffmann, August Kastner, Max Herrmann-Neisse, czy też Carl Berschdorf.
Z okazji obchodów 800-lecia Nysy Archiwum Państwowe w Opolu pragnie zaprosić na sentymentalną podróż po zabytkach i zakątkach tego miasta, które zostały utrwalone na zdjęciach wykonanych przez Grete Hoffmann (lata 40 XX w.). Przedstawione na poszczególnych tablicach obiekty i miejsca (Bazylika św. Jakuba i św. Agnieszki, Kościół św. Barbary, Kościół pw. św. Apostołów Piotra i Pawła, Kościół św. Krzyża, Cmentarz Jerozolimski, Kościół św. Dominika, Rynek, Ratusz, Carolinum, Teatr miejski) to tylko namiastka tego, co ma do zaoferowania to urokliwe miasto.
W lipcu 1997 r. fala powodziowa, która dotarła na Opolszczyznę, zniszczyła setki metrów dokumentacji archiwalnej. Prace związane z ratowaniem zasobu trwały do 2009 r. Ocalenie akt możliwe było tylko dzięki ogromnemu zaangażowaniu archiwistów.
Historię Kopic poznacie z ciekawych tekstów i pięknych skanów z materiałów archiwalnych: fragmentów kroniki parafialnej, szkiców kościoła, czy potwierdzenia nadania szlachectwa Joannie Schaffgotsch z domu Gryzik von Schomberg-Godulla, nazywanej „śląskim Kopciuszkiem”.
Wystawa pokazuje proces konserwacji, jakiemu poddano materiały archiwalne przechowywane w opolskim archiwum. Opisano wykonane zabiegi, wykorzystane materiały, określono czas każdej czynności. Zdjęcia pokazują stan archiwaliów przed konserwacją, w trakcie oraz efekt końcowy precyzyjnej pracy konserwatorskiej.
Tradycje na Górnym Śląsku są bogate i różnorodne. Wynika to z faktu, że region ten przez wieki znajdował się pod panowaniem kilku państw, a na jego obszarze zamieszkiwały odrębne grupy etniczne i narodowości.
Tradycje na Górnym Śląsku są bogate i różnorodne. Wynika to z faktu, że region ten przez wieki znajdował się pod panowaniem kilku państw, a na jego obszarze zamieszkiwały odrębne grupy etniczne i narodowości.
Tradycje na Górnym Śląsku są bogate i różnorodne. Wynika to z faktu, że region ten przez wieki znajdował się pod panowaniem kilku państw, a na jego obszarze zamieszkiwały odrębne grupy etniczne i narodowości.
Tradycje na Górnym Śląsku są bogate i różnorodne. Wynika to z faktu, że region ten przez wieki znajdował się pod panowaniem kilku państw, a na jego obszarze zamieszkiwały odrębne grupy etniczne i narodowości.
Tradycje na Górnym Śląsku są bogate i różnorodne. Wynika to z faktu, że region ten przez wieki znajdował się pod panowaniem kilku państw, a na jego obszarze zamieszkiwały odrębne grupy etniczne i narodowości.
Tradycje na Górnym Śląsku są bogate i różnorodne. Wynika to z faktu, że region ten przez wieki znajdował się pod panowaniem kilku państw, a na jego obszarze zamieszkiwały odrębne grupy etniczne i narodowości.
Tradycje na Górnym Śląsku są bogate i różnorodne. Wynika to z faktu, że region ten przez wieki znajdował się pod panowaniem kilku państw, a na jego obszarze zamieszkiwały odrębne grupy etniczne i narodowości.
Tradycje na Górnym Śląsku są bogate i różnorodne. Wynika to z faktu, że region ten przez wieki znajdował się pod panowaniem kilku państw, a na jego obszarze zamieszkiwały odrębne grupy etniczne i narodowości.
Tradycje na Górnym Śląsku są bogate i różnorodne. Wynika to z faktu, że region ten przez wieki znajdował się pod panowaniem kilku państw, a na jego obszarze zamieszkiwały odrębne grupy etniczne i narodowości.
Tradycje na Górnym Śląsku są bogate i różnorodne. Wynika to z faktu, że region ten przez wieki znajdował się pod panowaniem kilku państw, a na jego obszarze zamieszkiwały odrębne grupy etniczne i narodowości.
Reprezentanci szlachty śląskiej przez kilka wieków, podobnie jak ich polscy i europejscy rówieśnicy, podejmowali podróże edukacyjne. Jednym z celów owych peregrynacji młodzieńców z naszego regionu był uniwersytet w Padwie. Zapraszamy do wyruszenia z nami w podróż w przestrzeni i czasie.
Wystawa w języku polskim i niemieckim.
W zasobie Archiwum Państwowego w Opolu znajdują się edykty, rozporządzenia, patenty, instrukcje, deklaracje i listy będące świadectwem pruskiego prawodawstwa na Śląsku. Ich wydawanie było przejawem sprawnie oraz nowocześnie działającego systemu władzy, opartego na rozbudowanej administracji i kontrolowaniu nie tylko instytucji czy urzędów, ale także życia prywatnego zwykłych obywateli.