Tadeusz Drzażdżyński

Tadeusz Drzażdżyński – prawnik, urzędnik ministerialny, działacz społeczny i gospodarczy. Pochodził z polskiej rodziny wywodzącej się z Wielkopolski. Urodził się 26 września 1888 r. w Głubczycach jako Thadeus Ignatius Thomas Stefan, w rodzinie Stanisława, nauczyciela greki, łaciny i polskiego w miejscowym gimnazjum. Jego matką była Waleria z domu Rakowska. Tadeusz uczył się w głubczyckim gimnazjum, w którym w 1907 r. uzyskał świadectwo dojrzałości.

Po maturze studiował prawo i ekonomię na Uniwersytetach we Wrocławiu, Monachium i Berlinie. W 1913 r. uzyskał stopień doktora prawa. Gruntowne wykształcenie pozwoliło mu piastować ważne funkcje z służbie państwowej. Po zdaniu egzaminów sędziowskich, został mianowany asesorem rejencyjnym w Ministerstwie Wyżywienia Rzeszy w Berlinie.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Drzażdżyńscy wyjechali w rodzinne strony.  Stanisław objął stanowisko dyrektora gimnazjum w Gnieźnie, a  Tadeusz został kierownikiem Wydziału Administracji i Sądownictwa w Naczelnej Radzie Ludowej w Poznaniu. Następnie pełnił funkcje naczelnika wydziału, szefa sekcji oraz dyrektora Departamentu Aprowizacji w Ministerstwie byłej Dzielnicy Pruskiej. W 1921 r. Tadeusz Drzażdżyński zrezygnował ze służby państwowej i podjął aktywną działalność na rzecz rozwoju gospodarki narodowej. Świadczy o tym udział w wielu organizacjach, w których zyskał szacunek i autorytet.

W tekście zamieszczonym po jego śmierci w „Gazecie Cukrowniczej” z 1935 r. przedstawiono postać dr. Tadeusza Drzażdżyńskiego w następujących słowach: „Niezależnie od pracy w cukrownictwie, której oddawał się z prawdziwem umiłowaniem, ś. p. Tadeusz Drzażdżyński był czynnym jednocześnie na kilku placówkach, gdyż wszędzie ceniąc Jego gruntowne wykształcenie, kryształowy charakter i wybitną indywidualność, ubiegano się o jego współpracę”.  Od 1921 r. do końca życia, dr Drzażdżyński  pełnił funkcję członka zarządu i dyrektora Związku Zachodnio-Polskiego Przemysłu Cukrowniczego w Poznaniu^.. Był członkiem zarządu i dyrektorem Naczelnej Organizacji Zjednoczonego Rolnictwa i Przemysłu Rolnego Zachodniej Polski, członkiem Międzynarodowej Rady Cukrowniczej, członkiem zarządu Centralnego Związku Przemysłu Polskiego, wiceprezesem Izby Przemysłowo-Handlowej w Poznaniu, wiceprezesa Polskiego Komitetu Narodowego Międzynarodowej Izby Handlowej, członkiem Państwowej Rady Kolejowej oraz Komitetu Celnego. Uczestniczył w pracach Instytutu Koniunktur Gospodarczych i Ceł,  wchodził w skład Rady Polsko-Brytyjskiej Izby Handlowej oraz rady naczelnej Polskiego Przemysłu Cukrowniczego. Oprócz działalności w wymienionych organizacjach, Tadeusz Drzażdżyński publikował również artykuły o tematyce ekonomicznej i gospodarczej, które były publikowane na łamach „Gazety Cukrowniczej”. Wielokrotnie uczestniczył w międzynarodowych konferencjach ekonomicznych, gdzie ceniono jego zdanie. Angażował się również na rzecz społeczności akademickiej, w szczególności przy budowie domów dla studentów w Poznaniu i w Jastrzębiej Górze. Pełnił również funkcję konsula honorowego Królestwa Węgier.

W uznaniu zasług został odznaczony krzyżem oficerskim Polonia Restituta, Złotym Krzyżem Zasługi, krzyżem oficerskim francuskiej Legii Honorowej i węgierskim Krzyżem Zasługi. Posiadał również złotą odznakę „Koła przyjaciół akademika”.

Zmarł 19 stycznia 1935 r. we Wrocławiu. Po uroczystościach pogrzebowych w Poznaniu, które odbyły się 22 stycznia 1935 r.,  tego samego dnia został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu św. Piotra w Gnieźnie.

Opracowała Barbara Sypko

Fotografia Tadeusza Drzażdżyńskiego

Narodowe Archiwum Cyfrowe, sygn. sygn. 3/1/8/95