Zbigniew Gut

Zbigniew Gut (ur. 17 kwietnia 1949 w Wymiarkach, zm. 27 marca 2010 r. w Saint-Jean-de-Maurienne) – piłkarz grający na pozycji obrońcy, zawodnik Odry Opole, 11-krotny reprezentant Polski, mistrz olimpijski z 1972 r, „orzeł” Kazimierza Górskiego oraz brązowy medalista mistrzostw świata z 1974 r. Zawodnik takich klubów, jak: Iskry Wymiarki (1962–1966), Promień Żary (1966–1968), Odra Opole (1968-1974), Lech Poznań (1974-1979), FC Paris (1980-1981), Stade Francais (1981–1982), Red Star (1982–1984) i AC Saint-Jean de Maurienne (1985–1987).

Na boisku wyróżniał się szybkością (100 m biegał w 11,2–11,4 sekundy, skakał w dal ponad 7 m). Kiedy nie kopał piłki, startował w lekkoatletycznej drużynie Odry Opole. Znakomity lekkoatleta, biegał na 100 m i skakał w dal. Na Ogólnopolskiej Spartakiadzie Młodzieży we Wrocławiu (1–6.09.1969 r.) był najlepszym lekkoatletą Opolszczyzny zdobywając w skoku w dal 6. miejsce (7,04 m).

W dniu 7 sierpnia 1972 r. został powołany do kadry olimpijskiej. Zadebiutował w pierwszej reprezentacji Polski w meczu z NRD (2:1) rozgrywanym w Norymberdze 1 września 1972 r. Na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Monachium wystąpił również w spotkaniach z Danią (1:1), ZSRR (2:1) i w finałowym meczu z Węgrami (2:1). W spotkaniu z Węgrami doznał kontuzji po zderzeniu z napastnikiem Anatalem Dunaiem, mimo to powrócił na boisko i dokończył mecz z obandażowaną głową, zdobywając wraz z drużyną złoty medal olimpijski. 

W roku 1974 został powołany do reprezentacji na Mistrzostwa Świata. Wystąpił w dwóch meczach: z Haiti (7:0) i ze Szwecją (1:0).

Po opuszczeniu opolskiej Odry przeniósł się do Lecha Poznań, a następnie wyjechał do Francji, gdzie zakończył karierę piłkarską w 1987 r. Zmarł 27 marca 2010 r we Francji.

Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony dwukrotnie złotym medalem „Za wybitne Osiągnięcia Sportowe”, Krzyżem Kawaleryjskim Orderu Odrodzenia Polski oraz odznaką „Zasłużony Opolszczyźnie”.